Verhaal: Feeëncirkels in het bos

Lily liep hand in hand met haar oma door het bos. Het zonlicht straalde door de bladeren en vogels zongen vrolijk hun lied. Lily ademde de frisse boslucht in en genoot van de wandeling. Plotseling bleef oma staan en wees naar iets voor hen.

“Kijk eens, Lily,” zei oma met een glimlach, “daar is een feeëncirkel.”

Lily keek naar waar oma naar wees en zag een cirkel van paddenstoelen op de grond. Het was de mooiste cirkel die ze ooit had gezien. Ze had wel eens eerder paddenstoelen gezien, maar niet zoals deze. De paddenstoelen waren zo groot en zagen er zo mooi uit dat het bijna leek alsof ze oplichtten in de zon.

“Wow,” zei Lily vol verwondering, “wat is het?”

“Dit is een feeëncirkel, Lily,” antwoordde oma. “Het is een speciale plek waar de feeën samenkomen en dansen.”

Lily keek haar oma met grote ogen aan. Feeën? Bestonden die echt? Ze had wel eens verhalen gehoord over feeën en elfjes, maar ze dacht altijd dat het verzonnen was.

“Ja, Lily,” bevestigde oma, alsof ze haar gedachten kon lezen, “ze bestaan echt. En dit is een van hun bijzondere plekken.”

Lily keek weer naar de cirkel van paddenstoelen en kon zich niet voorstellen dat er echt feeën in het bos waren. Maar het voelde wel heel magisch en bijzonder. Ze kneep in de hand van haar oma en zei:

“Dankjewel, oma. Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien.”

Oma ging naast Lily op een boomstronk zitten en haalde diep adem voordat ze begon te spreken. “Weet je, Lily, deze cirkels staan bekend als feeëncirkels. Ze zijn magisch en hebben een lange geschiedenis in folklore en legende. Veel mensen denken dat ze zijn gevormd door de dansen van feeën en elfen in de nacht. Anderen geloven dat ze heilig zijn en dat ze werden gebruikt door druïden en heksen om contact te maken met de natuur en de geestenwereld.”

Lily luisterde aandachtig naar haar oma, gefascineerd door de verhalen van feeën en heksen.

“Maar er is nog meer”, vervolgde oma. “Volgens sommigen zijn deze cirkels ook toegangspoorten tot de feeënwereld. Het wordt gezegd dat als je er in stapt, je terechtkomt in een wereld vol magie en betovering.”

Lily keek verbaasd naar haar oma. “Echt waar, oma? Kan dat echt gebeuren?”

Oma knikte ernstig. “Ja, het is waar. Maar je moet voorzichtig zijn, want als je niet weet hoe je terug moet komen, kun je voor altijd vast komen te zitten in de feeënwereld. En zoals ik al zei, de feeënwereld is betoverend, maar het kan ook gevaarlijk zijn. De feeën kunnen wispelturig zijn en je in de problemen brengen als je ze niet met respect behandelt.”

Lily knikte begrijpend. Ze voelde de opwinding en de angst van de verhalen die haar oma vertelde. Ze begon te begrijpen dat deze cirkels niet zomaar een plek waren om te spelen, maar dat ze een diepere betekenis hadden. En ze begon zich af te vragen of ze wel echt wilde weten wat er zou gebeuren als ze erin zou stappen.

Oma nam een slokje van uit haar thermosfles met thee en keek ernstig naar haar kleinkind. “Nu moet ik je iets heel belangrijks vertellen, Lily. Feeëncirkels zijn niet zomaar plekken in het bos. Het zijn heilige plaatsen waar de feeën samenkomen om te dansen en te zingen tijdens hun vieringen. Ze verschijnen wanneer de feeënwereld en de onze elkaar raken.”

Lily keek verbaasd op. “Echt waar, oma? Zijn feeën dan echt?”

“Jazeker, lieverd,” antwoordde oma glimlachend. “Misschien zie je ze niet altijd, maar ze zijn er wel. Ze leven in een wereld die dichter bij de onze staat dan je denkt.”

“Maar waarom zijn ze zo gevaarlijk, oma?” vroeg Lily.

Oma zuchtte diep. “Het gevaarlijke eraan is dat als je in een feeëncirkel stapt, je misschien niet meer terugkomt. De feeën kunnen je meenemen naar hun wereld en je daar vasthouden voor jaren, misschien wel voor altijd. Het kan zijn dat je denkt dat je maar een paar minuten in de cirkel hebt gestaan, terwijl er in werkelijkheid jaren zijn verstreken. En als je dan terugkeert naar onze wereld, merk je dat iedereen die je kende allang is gestorven en dat je helemaal alleen bent.”

Lily keek geschrokken. “Dat wil ik niet, oma. Ik zal nooit meer in een feeëncirkel stappen.”

“Dat is verstandig, lieverd,” zei oma geruststellend. “Je moet altijd voorzichtig zijn in het bos, vooral als je de feeënwereld wilt betreden. Het is een prachtige en magische plek, maar het is niet zonder risico’s.”

Lily kon de feeëncirkel maar niet uit haar hoofd krijgen. Steeds weer dwaalden haar gedachten af naar het sprookjesachtige tafereel dat ze had gezien. Op een dag besloot ze om alleen terug te gaan naar het bos en de feeëncirkel te bezoeken. Oma had haar gewaarschuwd voor de gevaren, maar Lily was vastbesloten om haar angst te overwinnen en te ontdekken wat er aan de andere kant van de cirkel was.

Met een kloppend hart liep Lily naar de plek waar ze de feeëncirkel had gevonden. De zon stond laag aan de hemel en wierp een warme gloed over het bos. Toen ze de cirkel bereikte, bleef ze staan en keek ze er aarzelend naar. Het leek alsof er een krachtige energie van de cirkel uitging, maar Lily besloot om haar angst opzij te zetten en er toch in te stappen.

In een oogwenk veranderde alles om haar heen. De bomen waren hoger en groener, de lucht was blauwer en de vogels zongen een vrolijk lied. Lily besefte dat ze nu in de feeënwereld was beland. Ze draaide zich om en keek naar de cirkel waar ze zojuist doorheen was gestapt, maar die was verdwenen. Ze besefte dat ze nu opgesloten zat in deze magische wereld en dat ze geen idee had hoe ze terug kon komen naar huis.

Lily staarde om zich heen. Het was zo mooi en vredig, en alles glinsterde als in een droom. In de verte hoorde ze muziek, fluiten en viool, en de geluiden van lachen en vrolijk gepraat. Ze besloot te onderzoeken waar het vandaan kwam en begon op veel kortere beentjes te lopen.

Na een paar minuten kwam ze aan bij een grote open plek, waar zich een enorme menigte van feeën had verzameld. Ze dansten in een kring om de cirkel heen, hand in hand, hun jurken en vleugels oplichtend in de heldere maanverlichting. Het leek alsof Lily in een magische draaikolk was terechtgekomen, omringd door felle kleuren en geuren die ze nog nooit eerder had gezien of geroken.

Terwijl ze toekeek, werd Lily benaderd door een mooie fee. “Welkom in onze wereld,” zei ze, met een warme glimlach. “Kom en dans met ons mee.” De fee pakte Lily’s hand en trok haar mee in de cirkel. Lily was bang dat ze zou struikelen, maar de feeën hielden haar stevig vast en ze begon te dansen.

De muziek werd luider en luider, en Lily besefte dat ze zich volledig in de ban van de magie bevond. Ze was zo gelukkig als ze zich ooit had gevoeld. Terwijl ze rond de cirkel danste, keek ze om zich heen en zag ze de gezichten van de feeën stralen van plezier. Ze lachte mee en wist dat ze deze nacht nooit zou vergeten.

Urenlang danste Lily in de cirkel, totdat de muziek langzaam stopte en de feeën begonnen te verdwijnen. Een voor een vlogen ze weg, totdat Lily helemaal alleen in de cirkel stond. Ze wist dat het tijd was om terug te keren naar haar eigen wereld. Maar ze wilde nog niet gaan, niet nu ze zo’n mooie ervaring had gehad.

Maar na een tijdje begon ze te beseffen dat ze haar familie en haar eigen leven miste. Ze schreeuwde en riep. Waar waren de feeën gebleven? Eindelijk, toen ze bijna de wanhoop nabij was, hoorde ze gefladder achter zich. Gedragen op glinsterende vleugels kwam er een groep feeën terug gevlogen. Bedeesd vroeg ze aan de feeën of ze haar alsjeblieft terug wilden sturen naar de gewone wereld, haar wereld.

De feeën waren oprecht verbaasd dat Lily terug wilde gaan en probeerden haar te overtuigen om te blijven. Ze beloofden haar eeuwige jeugd en geluk, maar Lily had zich beseft dat er meer was in het leven dan alleen plezier maken. Uiteindelijk gaven de feeën toe en stuurden ze haar terug naar de gewone wereld, waar ze bijna direct terugviel op de grond en hard op haar kont op het gras landde.

Toen ze weer opkeek, zag ze dat ze zich weer terug in de feeëncirkel bevond. Maar deze keer was het anders. De kleuren waren fletser en de muziek was gestopt. Lily realiseerde zich dat ze echt terug was in de gewone wereld en dat de tijd hier anders was verlopen dan in de feeënwereld. Het voelde alsof ze urenlang had gedanst, maar in werkelijkheid leken er maar een paar minuten te zijn verstreken.

Lily was opgelucht om terug te zijn, maar ook verdrietig dat het feest voorbij was. Ze wist dat ze niet zomaar meer terug kon naar de feeënwereld en dat het beter was om voorzichtig te zijn rondom de feeëncirkels. Ze beloofde zichzelf om haar oma te vertellen wat er was gebeurd en om nooit meer alleen terug te gaan naar de cirkel. Nu was ze maar enkele minuten weg geweest, maar wie weet zou ze een volgende keer jaren weg blijven. Haar oma’s waarschuwingen waren duidelijk geweest!

Lily werd ouder en kreeg zelf kinderen en kleinkinderen. Ze ging vaak met hen naar het bos om paddenstoelen te zoeken en bessen te plukken. En elke keer als ze langs de feeëncirkel kwamen, vertelde ze haar kleinkinderen over de dag dat ze daarheen was gegaan en in de feeënwereld was beland.

Haar kleinkinderen vonden het allemaal prachtig om te horen en vroegen zich af of het allemaal echt gebeurd was. Lily lachte en zei dat het aan hen was om te beslissen wat ze wilden geloven. Maar ze waarschuwde hen wel om nooit, maar dan ook nooit, in een feeëncirkel te stappen. Want wie weet waar je dan terecht komt en of je ooit nog terugkeert naar de gewone wereld.

Toen Lily op een dag oud en grijs was geworden, en haar kleinkinderen inmiddels zelf kinderen hadden, besloten ze om samen met haar naar het bos te gaan en naar de feeëncirkel te gaan kijken. Lily zat in haar rolstoel en ze werd begeleid door haar kleinkinderen. Ze keek naar de cirkel en herinnerde zich al die jaren geleden, toen ze daar in haar eentje stond en de feeën haar meenamen naar hun wereld.

Haar kleinkinderen vroegen of ze nog steeds bang was om in de cirkel te stappen. Lily glimlachte en schudde haar hoofd. Ze zei dat ze geleerd had om respect te hebben voor de feeën en hun wereld, en dat het genoeg was om er gewoon naar te kijken en ervan te genieten.

En zo zat Lily daar, omringd door haar geliefden, terwijl ze terugdacht aan haar avontuur in de feeënwereld en de waarschuwingen die ze zelf aan haar kleinkinderen had gegeven. Want al was ze nu oud en wijs, ze wist nog steeds dat feeëncirkels geen gewone plekken zijn en dat je voorzichtig moet zijn als je ze tegenkomt. Maar stiekem, stiekem vroeg ze zich toch af of een van haar kleinkinderen, net als haar, toch eens een voet in de feeëncirkel zou durven zetten.

Over de schrijver:

Naam: Raymond Brettschneider

(klik op de naam voor meer van deze schrijver)

Wie ben ik: Wandmaker, male witch, Potterhead en webmaster/schrijver bij Eik-en-Blad

Website(s): magicmischief.nl & cailleaghscandles.nl